به نقل از «فارس»

معمای ابرهای سفید مرموز در نزدیکی باهاما همچنان ناشناخته است

تاریخ انتشار: ۷ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۴۳۷۳۲

به گزارش گروه علم و پیشرفت خبرگزاری فارس به نقل از ساینس الرت، قسمتی از اقیانوس که بین فلوریدا و باهاما قرار دارد یکی از بهترین محیط‌های دریایی جهان برای مطالعه و در عین حال کانون یک معمای زمین‌شناسی است. دانشمندان این منطقه از دهه 1930، متوجه ابرهای سفید عجیب و غریبی شده اند که در آرامش فیروزه ای سطح آب ظاهر می شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این تکه های گیج کننده رنگ روشن گاهی در سایر اقیانوس ها و دریاچه های سراسر جهان مشاهده می شوند، اما در باهاما، بیشتر از حد معمول هستند. نمونه برداری مستقیم از آب های کدر نشان می دهد که آنها حاوی غلظت بالایی از ذرات غنی کربنات هستند. بیشتر مجمع‌الجزایر باهاما بر روی یک سکوی غوطه‌ور از کربنات قرار دارد. آیا این بدان معنی است که رسوبات به سطح می آیند؟ یا ممکن است فیتوپلانکتون در واقع مواد معلق را تولید کنند؟

هیچ کس پاسخ این سؤالات را نمی داند، اما دانشمندان در USF مصمم به کشف این موضوع هستند. آن‌ها از تصاویر ماهواره‌ای ناسا برای نشان دادن اینکه چگونه این تکه های سفید در باهاما فروکش می‌کنند استفاده کرده‌اند. این تیم نمی‌داند روندهایی که شناسایی کرده‌اند طبیعی است یا ناشی از انسان، اما به نظر می‌رسد از سال 2003 تا 2020، اندازه این تکه ها با فصل‌ مرتبط است.

بزرگترین لکه ها از فروردین تا اردیبهشت و مهر تا آبان رخ داده است. به طور متوسط، تکه های سفید حدود 2.4 کیلومتر مربع بودند. در یک روز با آسمان صاف، تصاویر ماهواره‌ای معمولاً حدود 24 مورد از آنها را می‌گرفتند که مساحتی بالغ بر 32 کیلومتر مربع (12 مایل مربع) را پوشش می‌دادند.

تصاویر ماهواره ای ناسا از تکه های سفید در باهاما در سال 2015

با این حال، بین سال‌های 2011 و 2015، این تکه‌ها ناگهان بزرگ شدند و بیش از 200 کیلومتر مربع از اقیانوس را پوشش دادند.  سپس تا سال 2019، دوباره کوچک شدنداما نه به اندازه قبل. یافته‌ها نشان می‌دهند که ممکن است یک چرخه 10 ساله در جریان باشد. اما چرخه از چیست؟

«چوانمین هو» اقیانوس‌شناس گفت: «ما روابط جالبی بین شرایط محیطی، مانند pH، شوری آب و رفتار بادها و جریان‌ها می‌بینیم؛ اما هنوز نمی دانیم که دقیقاً چه فرآیندهای مکانیکی، بیولوژیکی یا شیمیایی مسئول آن اوج گیری بوده اند.»

مقایسه این پدیده با مناطق دیگرمی تواند به دانشمندان کمک کند تا بفهمند چه ویژگی های مشترکی دارند. همانطور که قبلا ذکر شد، داده‌های ماهواره‌ای اخیر نشان می‌دهد که لکه‌های سفید در باهاما در بهار و زمستان شایع‌تر است و این زمانی است که جریان‌های فلوریدا که از شمال به جنوب می‌گذرند تغییر می‌کنند.

این مطالعه در مجله Remote Sensing of Environment منتشر شد.

پایان پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: باهاما ماهواره ای تکه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۴۳۷۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف سرنخ‌هایی از گذشته سیاره مرموز پلوتون

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، محققان نحوه ایجاد فرورفتگی گلابی شکل بر روی سیاره پلوتون را شبیه سازی کردند و به این نتیجه رسیدند که این اشکال می‌تواند داده‌های مهمی از پلوتون در اختیار دانشمندان قرار دهد.

فضاپیمای ناسا در سال ۲۰۱۵ از کنار سیاره پلوتون عبور کرد و نخستین رصد از فرورفتگی‌های عظیم این سیاره مبهم را نشان داد.

به گفته محققان، شکل ایجاد شده در پلوتون از نظر اندازه با کشور مکزیک قابل مقایسه است و بر یکی از نیمکره‌های این سیاره تسلط دارد و احتمالاً نتیجه یک برخورد است، اما تعداد کمی از دهانه‌های برخوردی به شکل منحصر به فرد گلابی مانند این نمونه شکل می‌گیرند.

چگونگی شکل گیری این اثر ناشناخته باقی مانده است، اما محققان اکنون تصویری احتمالی از منشا آن ترسیم کرده و می‌گویند این امکان وجود دارد که جسمی به اندازه و مقیاس کشور سوئیس مدت‌ها پیش در یک زاویه کم به پلوتون برخورد کرده باشد. اگر درست باشد، این تصویر همچنین به این موضوع اشاره می‌کند که ممکن است فضای داخلی پلوتون در زیر سطح برودتی آن به چه صورت باشد.

هری بالانتاین، ستاره شناس دانشگاه برن در سوئیس گفت: دانشمندان تصور می‌کردند این شکل منشأ ضربه‌ای دارد، اما هیچ کس نتوانسته بود شکل گلابی متمایز آن را توضیح دهد.

شکل و اندازه عظیم این فرورفتگی تقریباً ۲ هزار کیلومتر طول (۱۲۴۳ مایل) و ۱۶۰۰ کیلومتر عرض (۹۹۴ مایل عرض) و به عمق ۴ کیلومتر (۲.۵ مایل) است. 

این لکه یکی از چالش‌های بزرگ در جهان منجمد و سرد پلوتون است. نقشه قلبی‌شکل فرضیه‌های جالب و تحولات مختلف در تاریخ این سیاره کوچک را ارائه می‌دهد، برای مثال، فشار سطح زیرین سیاره پلوتون ممکن است منجر به شکل‌گیری فرورفتگی بیرونی این سیاره شده باشد.

علاوه بر این، تشکیل این اسکار می‌تواند نشان دهنده تاریخچه تحولی این سیاره باشد؛ اطلاعات شکل گیری اثر گلابی‌شکل پلوتون ممکن است به دانشمندان کمک کند تا بهتر درک کنند که این سیاره چه سیر تاریخی را پشت سر گذاشته است.

انتهای پیام/